wonderdestiny

มากมายหลายเรื่อง

เรานี่แย่จริงๆ  ขี้เกียจเขียนไดอะรี่มานานมากแล้ว ตั้งแต่ก่อนกลับไทย ยันป่านนี้กลับมาแคนนาดาได้เดือนกว่าแล้ว ก็ยังไม่ได้เริ่มเขียนอะไรเลย แต่จะให้บันทึกย้อนหลังไปไกลขนาดนั้นก็คงไม่ไหว ขอเอาแต่เรื่องสำคัญและน่าจดจำล่ะกัน

กลับไทยไป 6 อาทิตย์ พาแม่กับพี่สาวไปเที่ยวเกาะช้าง 3 คืน หลังจากนั้น ครอบครัวของเราคือ อิตาหมอ มัลดิฟส์ และเรา 3 คนพ่อแม่ลูกก็ตะลอนทัวร์ต่อไปที่เขาหลัก พักที่มาริออท โอ้ววววแม่เจ้า อะไรจะประทับใจโรงแรมนี้ขนาด บริการดีเยี่ยม มีทุกอย่างพร้อมสำหรับครอบครัวที่มีเด็กเล็กแบบเราจริงๆ ชายหาดทอดยาว สะอาดและสวยมาก ห้องพัก อาหาร ทุกอย่างเริ่ด ปีหน้าจะกลับไปเที่ยวที่เขาหลักอีกแน่นอน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ถึงเวลาต้องจากลาบ้านเกิดกลับมาเป็นกะเหรี่ยงที่แคนนาดาต่อ นั่งเครื่องขากลับอยากจะบ้าตาย โอฟี่ไม่เคยโยเยตอนเดินทางเลย แต่คราวนี้ she อาละวาดได้ตลอด ตั้งแต่เครื่องขึ้นยันเครื่องลง ไม่หลับไม่นอน ทั้งอุ้ม ทั้งโอ๋ ช่วยกันสองคนยังไม่ยอมหยุดร้อง จนผู้โดยเบาะหลังเรา เป็นผู้หญิงญี่ปุ่นวัยกลางคน สงสารเลยมาช่วยอุ้มโอฟี่ แล้วบอกให้เราไปนอนพักผ่อนบ้าง เพราะอิตาหมอชิงหลับไปนานแล้ว ต้องขอบคุณในน้ำใจของ she จริงๆ แต่โอฟี่ก็หยุดร้องได้ไม่นานก็เริ่มแหกปากใหม่ เราเห็นโอฟี่แก้มแดงแจ๋ เลยคิดว่าคงเป็นเพราะฟันจะขึ้นเลยทำให้ปวดเหงือก เลยร้องตลอดทาง

 

พอกลับมาแคนนาดาได้สองวัน ฟันซี่แรกของมัลดิฟส์ก็ขึ้นมาให้เห็นพ้นเหงือก เย้ๆ ลูกแม่ฟันขึ้นแล้ว ตอนนั้นอายุได้แปดเดือนครึ่ง  แล้วตอนนี้อายุเก้าเดือนครึ่ง ฟันซี่ที่สองก็ขึ้นแล้วด้วย

 

รองเท้าคู่แรกของโอฟี่ .....ปาป๊าพาโอฟี่ไปซื้อรองเท้า ดูตอนที่อยู่ในร้านก็งั้นๆ เราว่ามันไม่น่ารักเท่าไหร่ แต่พอโอฟี่ใส่ มันดูน่ารักเหมาะกับโอฟี่มากๆเลย  รองเท้าเด็กแอบแพงง่ะ ราคาเท่ารองเท้าแม่เลย ไม่เข้าใจว่ามันแพงตรงไหนเนี่ย ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเล้ย

 

วันที่ 22 มีนาคม 2011 หลังวันเกิดปาป๊า โอฟี่ก็ให้ของขวัญกับแด๊ดดี้ทันที she ลุกขึ้นนั่งเองได้แล้วคร๊า ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณสองทุ่ม เรากับอิตาหมอนั่งดูข่าว cnn กันอยู่ แล้วปล่อยให้โอฟี่นอนกลิ้งเล่นบนพรหมหน้าทีวี she ก็กลิ้งไปกลิ้งมาเล่นของเล่นตามปกติ อยู่ดีๆ she พลิกตัวแล้วลุกขึ้นนั่งเองได้ กรี๊ดดดดด นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฟี่นั่งเอง ปกติจะต้องจับให้ลุกขึ้นแล้ว she จะเกาะยืน ดีใจจัง ฟี่นั่งเองได้แล้ว เย้

 

พูดถึงเรื่องสอบใบขับขี่มั่งดีกว่า ชิ สอบตกอีกตามเคย แง่มมมมจะอะไรกับกุนักหนาฟระ เริ่มรำคาญมากแล้วนะไอ้การสอบใบขับขี่ที่นี่เนี่ย เยอะเกิ๊น กฎบ้ากฎบอสารพัดจะคิดมาให้กุงงซะงั้น  จะบ่นต่อก็จะยาวยืด สรุปว่าสอบไม่ผ่าน แต่สวยไม่สนโว้ย จะขับซะอย่างใครจะทำไม ไม่ให้ก็ไม่ง้อเฟ้ย มีใบขับขี่สากล ใช้ใบขับขี่สากลขับไปจนกว่าจะสอบผ่านเนี่ยแหละ  ชิ เลยจูงมืออิตาหมอไปซื้อรถตอนสองทุ่ม โฮะๆ ล่ายหลั่งจายยยยย มาดามจริงๆ  Honda CRV ตัว top พร้อม GPS เพิ่ม option รีโมทสตาร์ทเครื่องจากในบ้าน เพราะต้องฮีทเครื่องรอก่อนเข้าไปขับรถช่วงฤดูหนาว ไม่งั้นคงแข็งตาย ที่นี่ซื้อรถง่ายจังฟระ เลือกรุ่น ดูรถ ทดลองขับ พอใจแล้วก็ทำสัญญา ไม่ถึง 10 นาที นัดวันรับรถได้เลย เย้ยยยยย ไมมันง่ายเยี่ยงซื้อมือถือแบบนี้ฟระเนี่ย

 
 

ได้รถแล้ว ก็ต้องมีค่าน้ำมันและเงินเดือน อิอิ วันรุ่งขึ้น he พาไปเปิดบัญชีธนาคาร แล้วทำบัตรเครดิตให้ใบหนึ่ง หุหุ (สงสัยจะโดนยึดคืนตั้งแต่เดือนแรกล่ะมั้งเนี่ย) จะได้มีบัญชีไว้สำหรับรับเงินเดือนจากบริษัท ทำเป็นว่าเรามีรายได้ ฮีจะได้เสียภาษีน้อยลง เราก็เสียภาษีไม่มากเท่าไหร่ เหมือนเป็นการเลี่ยงภาษีของคนที่นี่น่ะ เค้าทำกันแบบนี้แหละ เพราะทุกวันนี้ฮีมีรายได้คนเดียว แล้วดันอยู่ในขั้นที่ต้องจ่ายสูงสุด เลยต้องหาทางเฉลี่ยรายได้มาที่เรา จะได้ต่างคนต่างเสียน้อยลง

มาถึงเรื่องปัจจุบัน ขณะบันทึกเรื่องราวอยู่นี้ เรามาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศที่ชาร์เลอวัว เป็นสถานที่ไว้สำหรับเล่นสกี ที่มาที่นี่เพราะวันที่ 20 นี้วันเกิดฮี  ฮีเลยมาฉลองวันเกิดด้วยการเล่นสกีกับเพื่อนๆที่สนิทกันที่นี่ จะว่าไปตอนนี้ก็เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิแล้วนะเนี่ย แต่หิมะยังไม่ยอมหยุดตกเลย

 
 

 

 

 

Vacation inThailand

สวัสดีไดอะรี่ที่รัก ขอโทษที่ขี้เกียจ ขอโทษที่หายไปนาน เรื่องราวมากมายในระยะสองเดือนที่หายไปที่เราไม่ได้บันทึกไว้ ตั้งแต่เรื่องสอบใบขับขี่ วันคริสต์มาส และอีกมากมาย เอาเป็นว่าทุกเรื่องราวยังอยู่ในความทรงจำของเรา แต่อาจมีลืมรายละเอียดบางอย่างไปบ้าง แต่รวมๆแล้วก็คือเป็นเรื่องความสุขซะส่วนใหญ่ มีอยู่เรื่องเดียวที่เรายังหงุดหงิดไม่หายจนถึงวันนี้ ก็เรื่องสอบใบขับขี่นั่นล่ะ แต่อย่าให้บ่นเป็นตัวอักษรเลยนะ เพราะคงต้องใช้พื้นที่ประมาณ 50 หน้ากระดาษ แง่มมมมมม สรุปว่าสอบไม่ผ่านก็แล้วกันนะ

ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านของเรา เรากลับมาพักร้อน อันที่จริงต้องเรียกว่าพักหนาวมากกว่า เพราะเดือนมกราและกุมภาจะเป็นเดือนที่มีอากาศที่โหดร้ายที่สุดในแคนนาดา อากาศติดลบยี่สิบไปจนถึงสามสิบองศากันเลยทีเดียว อิตาหมอกลัวเรากับลูกรับไม่ได้เลยให้กลับมาเที่ยวบ้านในช่วงเวลานี้ทุกปี

กลับมาก็เจอเรื่องไม่ดีเลย แม่ไม่สบาย เราเห็นอาการของแม่เหมือนกับยายตอนก่อนยายจะเสียด้วยโรคไต เราเลยรีบพาแม่ไปตรวจเลือดวันรุ่งขึ้นทันที แล้วผลเลือดก็ออกมาเป็นอย่างที่เราสงสัยจริงๆ แม่เป็นโรคไต ไตเหลือแค่ 20% เอง แต่ก็คิดในทางที่ดีว่ายังเหลือตั้งยี่สิบ แต่ยังไม่ต้องถึงขั้นฟอกไต แต่ต้องระวังเรื่องอาหารการกิน ไม่ให้กินโปรตีนเยอะ และต้องไม่กินเค็ม

ส่วนโอฟี่ก็เป็นเด็กแข็งแรงมาก ชีมีอาการงงเวลาเล็กน้อย แต่ตอนนี้หายแล้ว ชีไม่มีปัญหาเรื่องสุขภาพเวลาอากาศเปลี่ยน ยังคงร่าเริง กินเก่ง นอนหลับดี

โทรคุยกับอิตาหมอทาง skype ทุกวัน ฮีบ่นคิดถึงเราคิดถึงลูกบ่อยๆ ก็แน่ล่ะ เคยมีคนวุ่นวายด้วยตอนฮีกลับจากทำงาน แต่มาตอนนี้ กลับบ้านมาไม่เจอใครเลย นั่งเหงาดูทีวีคนเดียว เอิ๊กๆ

 
 
 
 
 
 
 
 
 

First ski for Ophelia

วันจันทร์หลังจากที่แด๊ดดี้กลับจากทำงาน พายุหิมะกำลังโหมกระหน่ำอยู่ด้านนอก อุณหภูมิลบสี่องศา แต่จะรู้สึกเหมือนลบสิบสี่องศา นี่คือพยากรณ์อากาศ ณ ขณะนั้นที่เรานั่งดูข่าวหลังอาหารค่ำกัน อยู่ดีๆ  he ลุกขึ้นมาชวนออกไปเดินเล่นซะงั้น เง้อออออ กลางพายุหิมะเนี่ยนะ นี่แหละคุณซะมีบ้าพลังของเรา he เป็นแบบนี้แหละ

He จัดแจงแต่งตัว (ไม่รอคำตอบกรูเล้ย) แล้วจับมัลดิฟส์ใส่ชุดกันหนาว เปลี่ยนล้อรถเข็นมาใส่สกี แล้วบอกให้เรารีบๆไปเปลี่ยนชุด แอร๊ยยยย สรุปกุต้องออกไปบ้าพลังด้วยชิมิคร๊า

เตรียมพร้อมทุกอย่าง โอฟี่อยู่ในรถเข็นแล้วทำหน้างงๆ พออิตาหมอเปิดประตูบ้านเท่านั้นแหละ ทั้งลมทั้งหิมะรวมพลังกันเข้ามาในบ้าน ลมตีซะหูแทบขาด จมูกงี้ชาไปหมด โอฟี่คงทั้งหนาวทั้งงงเลยแหกปากตั้งแต่ยังไม่ทันได้ไปไหน แต่ก็ไม่มีอะไรจะมายับยั้งความตั้งใจ he ได้ ในที่สุดเราก็ต้องออกไปเดินตากอากาศกันรอบใหญ่ มัลดิฟส์ร้องไห้ตลอดทาง อิพ่อมันก็ไม่ได้สะทกสะท้าน จับลูกเล่นสกี เหวี่ยงไปเหวี่ยงมา โอฟี่คงจะมึนและเหนื่อยจนหลับไป ส่วนเราก็เดินลุยหิมะที่หนาเกือบครึ่งแข้ง เหนื่อยค่อดๆ หายใจแทบไม่ทัน จากหนาวๆอยู่กลายเป็นร้อนจับใจ ต้องถอดเสื้อโค้ทเดิน คนที่เห็นต่างแปลกใจว่าอินี่บ้าหรือดีที่ไม่ใส่เสื้อโค้ทเดินกลางหิมะ

 
 
 
 

สนุกจนหนำใจ he แล้วก็ได้เวลากลับบ้าน ถึงบ้านได้เรากับโอฟี่ดีใจค่อดๆ รีบก่อไฟหน้าเตาผิงเล่นกันกุ๊กกิ๊กแม่ลูก แต่ก็เล่นไม่นาน she เริ่มตาปรือ คงจะเหนื่อยที่แด๊ดเหวี่ยงไปมา กร๊ากกกกก ลูกพ่อต้องอดทนคร๊า

going for skiing

วันพฤหัสเช้า พา Ophelia ไปหาหมอเด็ก ตรวจร่างกายอายุครบ 6 เดือน คุณหมอน่ารักมาก she รู้จักกับ he มานานแล้ว เลยคุยกันซะนานเลย โอฟี่สุขภาพแข็งแรงดี เพียงแต่ต้องส่งไปอัลตร้าซาวด์ดูหัวใจ เพราะ he ขอให้ทำ ตอนเราท้องได้ 4 เดือน แล้วทำอัลตร้าซาวด์ ผลออกมาว่าเห็นหินปูนล็กๆตรงลิ้นหัวใจมัลดิฟส์ แต่ตอนเกิดมาหมอบอกว่าหัวใจปกติดี พ่อ she ก็คอยตรวจฟังเสียงหัวใจว่าปกติดี แต่เพื่อความแน่ใจต้องซาวด์ดูอีกครั้ง  แต่ยังไม่ได้ทำครั้งนี้ ต้องรอนัดแล้วไปอีกครั้งการแพทย์ที่นี่ยุ่งยากจัง ทุกอย่างต้องรอนัด ไม่เหมือนเมืองไทย เจ็บป่วยอะไรนิดหน่อยก็ไปหาหมอได้เลย ก็มันต่างกันตรงที่ ที่นี่ฟรี เมืองไทยเสียตังค์นี่เนอะ

 
 

วันเสาร์ วันเกิดพ่อของ he ครบรอบ 79 ปี บ้านนี้อายุยืนกันมากอ่ะ 79 ยังแข็งแรงอยู่เลย เดินขึ้นเขายังเดินเร็วกว่าเราอีก ตอนแรก he จองโต๊ะไว้ว่าจะไปเลี้ยงวันเกิดพ่อที่ร้านอาหารในเมือง แต่เราบอกว่าอากาศมันหนาวมาก แล้วร้านนั้นก็ไม่เหมาะกับการไปแบบครอบครัวด้วย อาหารอร่อยจริง แต่มันเป็นแบบกึ่งผับ พ่อกับแม่จะไม่ชอบ ไหนจะมัลดิฟส์อีก แล้วยังมีลูกๆของน้องสาว he อีก เอาเป็นว่าเราเลี้ยงกันที่บ้านแหละ เราเป็นคนทำอาหารเอง he กลัวเราเหนื่อยเลยคิดว่าจะไปกินกันข้างนอก แต่เราบอกว่ากินข้างนอกเราจะเหนื่อยกว่า เพราะต้องดูแล Ophelia ตลอดเวลา ถ้าอยู่บ้านเดี๋ยวแม่ เดี๋ยวน้อง he ก็คอยดูแลให้เราระหว่างเราทำอาหาร แล้วก็ระหว่างทานด้วย อยู่บ้านง่ายกว่าเยอะ

 
 
 

วันอาทิตย์ อิตาหมอชวนออกไปซื้ออุปกรณ์เล่นสกีของเรากับลูก เพราะ he อยากให้เราไปเล่นสกีด้วยกัน เอาลูกไปเล่นด้วย เลยต้องซื้ออุปกรณ์ให้เราใหม่ he ไม่อยากให้เราไปเช่าเล่น เพราะ he เคยประสบอุบัติเหตุจากการเล่นสกีด้วยอุปกรณ์ของเพื่อนมาแล้ว วันนั้น he ไม่ได้เตรียมตัวไปเล่นสกี แต่เพื่อนๆชวนก็เลยไปเล่นด้วย โดยไม่ได้เตรียมของตัวเองไป ไปเอาของเพื่อนเล่น แล้วมันก็ไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ เลยทำให้สกีหลุดออกจากรองเท้า he ตกเขาลงไปจนขาหัก เลยไม่อยากให้เราเจอเหตุการณ์แบบนั้น

เราเพิ่งรู้ว่าสกีมี 2 แบบ แบบที่เราซื้อจะเป็นแบบ cross country ski เล่นสกีในพื้นราบ ไม่ใช่แบบที่เราเคยเห็นที่เล่นลงเขา เพราะแบบนี้เล่นง่ายกว่า เหมาะสำหรับคนเริ่มต้น และเล่นกับลูกได้ ไว้ปีหน้าค่อยเริ่มอีกแบบ ที่เล่นสกีบนที่ชัน  he เล่นสกีเล่นเพราะเล่นตั้งแต่เด็ก และเป็นคนบ้าพลังอยู่แล้วด้วย he เล่นระดับ black diamond คือระดับที่ยากที่สุด เราคงไปเล่นกับ he ไม่ได้แน่นอน

ไม่คิดว่าจะเล่นสกีกันแต่ละที อุปกรณ์เยอะแยะมากมายขนาดนี้ แพงๆทั้งนั้นเลยอ่ะ นี่ถ้าเราไม่ชอบขี้นมาล่ะก็ เสียเงินฟรีแน่ๆ ซื้อของเราเสร็จ ไปซื้อของลูกต่อ สรุปได้อุปกรณ์ครบทั้งแม่ทั้งลูก คราวนี้พอจะขนกลับบ้านดันเอาใส่รถไม่ได้ เพราะสกียาวแล้วใส่หลังรถก็ไม่ได้เพราะมีรถเข็นมัลดิฟส์อยู่ he เลยต้องเสียเงินซื้อกล่องใส่ของบนหลังคารถอีก กร๊ากกกก สรุปหมดไปเกือบสามพันเหรียญ หาเรื่องเสียเงินโดยแท้ เอิ๊กๆ

 
สกีของโอฟี่ติดอยู่กับรถเข็น she เลยไม่ได้ถ่ายรูป

กลับมาบ้านก็มาตกแต่งต้นคริสต์สมาสกันต่อให้เสร็จ มัลดิฟส์ดูจะชอบต้นคริสต์มาสมาก นั่งจองไปยิ้มไป แล้ว she ก็มีของเล่นใหม่ด้วย เลยสนุกสนานใหญ่ ไม่ยอมเข้านอนง่ายๆเลย ต้องนั่งเฝ้า she เล่นของเล่นจนดึกถึงจะยอมนอน

 
 
 

อากาศข้างนอกตอนนี้แย่มากง่ะ แต่ก็สวยนะเพราะขาวไปหมดทุกหนแห่ง มีพายุหิมะเล็กๆทั้งวัน

 
 

เจ็บตัว

เมื่อวันจันทร์อากาศดีมาก ถึงจะหนาวแต่ก็มีแดด ทำให้อบอุ่นขึ้นเยอะ เรานัดกับมาดามนันออกไปนั่งเม้าท์กันที่ provigo เดินจากบ้านไปประมาณ 30 นาทีได้ แต่ด้วยความที่ไม่ได้เดินไปนานแล้ว เราเลยเดินหลง ปกติก็ไกลอยู่แล้ว ดันมาหลงซะอีก ทำให้เดินไกลขึ้นเยอะเลย ตอนแรกนัดนันว่าจะกินข้าวเที่ยงกันที่ร้านอาหารแห่งนึงในศูนย์การค้านั้น แต่เราเดินหลงเลยไปช้า อิตาหมอพักกลางวันพอดีเลยไปเจอเราที่นั่นด้วย พอเราไปถึงเราไม่เจอนัน เพราะนันไปรอเราอยู่ที่ร้านกาแฟที่ทุกครั้งเราไปนั่งกัน แต่เรามารอนันที่ด้านหน้าประตู พอเราเจออิตาหมอ he บอกว่าจะพาลูกไปตัดผมรอนันละกัน เลยไปรอนันกันที่ร้านตัดผม he จับ Ophelia นั่งตักเหมือนคราวที่แล้ว แต่คราวนี้รู้สึกมัลดิฟส์จะชอบการตัดผมเป็นพิเศษ เพราะ she นั่งยิ้มนั่งหัวเราะตลอดเวลา

 

 
 
 
พอดีกับที่เราเหลือบไปเห็นนันเดินผ่านหน้าร้านพอดีเลยไปเรียกมา สรุปว่านันมาถึงตั้งนานแล้วแต่รออยู่ข้างในเลยไม่เห็นกัน

พอตัดผมเสร็จ he ก็ต้องกลับไปทำงานต่อ เรากับนันเลยไปนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารกัน พอเข้าไปถึง พนักงานพูดภาษาฝรั่งเศสกับเรา เราสองคนได้แต่งงๆ เพราะพนักงานก็ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ เลยเดินไปนั่งโต๊ะเอง แล้วพนักงานก็เอาเมนูอาหารมาให้ กร๊าสสสส เมนูเป็นภาษาฝรั่งเศสได้อีก เราขอเมนูภาษาอังกฤษ she ก็ได้แต่บอกว่า no no เฮ้อออ แล้วกุจะได้กินมั้ยล่ะเนี่ย ก็เลยเดาสุ่มกันไปสองคน สรุปที่สั่งไป เป็นซุปหัวหอม กับสเต๊กหมูซอสไวน์ขาว ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะได้อะไรแปลกๆมาแล้ว

 
 

กินอาหารเสร็จก็ย้ายไปนั่งเม้าท์กันต่อที่ร้านกาแฟร้านเดิม คุยกันเพลินจนเวลาสี่โมงเย็น นันโทรให้แฟนมารับ แต่เราขี้เกียจเดินกลับเลยคิดว่ารออิตาหมออยู่ที่นั่นจนกว่า he จะเลิกงานแล้วมารับเราดีกว่า ระหว่างรอ มีเวลาเหลือตั้งสองชั่วโมงกว่าจะมารับ เราเลยไปนั่งต่อเล็บ อยากลองดูว่าที่นี่ทำเป็นยังไง ฝีมือดีมั้ย แต่สรุปว่าฝีมือ อุปกรณ์ และน้ำยาที่ใช้ ป่วยอย่างแรง เจ้าของและพนักงานร้านนี้เป็นคนเวียดนาม ฝีมือสู้คนไทยไม่ได้เลย มิน่าล่ะราคาถูกกว่าเมืองไทยตั้งครึ่ง ถ้าเราทำที่กรุงเทพฯ การต่อเล็บครั้งแรกไม่เห็นเคยต่ำกว่า 3000 ซักครั้ง แต่ที่นี่แค่ 47 ดอลล่าห์เอง ก็งี้แหละนะ ของถูกจะอะไรนักหนา คราวหน้าต้องหาร้านดีๆทำใหม่ซะแล้ว สงสัยต้องไปทำใน downtown

ระหว่างนั่งต่อเล็บอยู่ โอฟี่ดันตื่น she ก็ร้องแหกปากอยู่ในรถเข็น เราเลยต้องอุ้ม she ออกมาอุ้ม อุ้มมือนึง ให้ช่างทำมือนึงแต่พอต่อเสร็จแล้วต้องทาสีเล็บนี่ซิปัญหา ช่างบอกว่าทำให้ไม่ได้ถ้ายังอุ้มลูกอยู่แบบนี้ เราเลยจับโอฟี่นั่งในรถเข็นแต่ดันไม่ได้ขาดเข็มขัดนิรภัยให้เพราะนึกว่าไปเป็นไร แต่ที่ไหนได้ หันไปอีกที มัลดิฟส์หน้าทิ่มลงมากับพื้นซะแล้ว แต่ she ก็ไม่ร้องไห้นะ แต่พออุ้มขึ้นมา she แหกปากสนั่นเลย เราเลยต้องหยุดทำแล้วกลับไปทำต่อวันรุ่งขึ้นแทน

ตอนแรกเราไม่เห็นแผลที่หัว Ophelia แต่พอออกมานั่งรอ he เราเห็นหัวโอฟี่แดงๆแล้วมีรอยขีดข่วน คงเป็นตอนที่เราอุ้มขึ้นมาจากพื้น หัวคงไปขูดกับพื้นแน่ๆเลย

 
 

He มาถึง เห็นแผลที่หัวลูก ถามเราว่าไปโดนอะไรมา เราก็เล่าให้ฟัง คราวนี้โดนบ่นซะยาวเลย บ่นเรื่องไม่คาดเข็มขัดนิรภัยให้ลูก แง่มมมมม ก็รู้ว่าผิดนะ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนี่ ไกลหัวใจตั้งเยอะ ไม่ตายหรอกน่า ชิ

Toronto and Niagara Fall

 
วันศุกร์ที่ผ่านมา เนื่องจากขอวีซ่าเมกาไม่ทัน เลยต้องเปลี่ยนแผนจากไปเที่ยวนิวยอร์คเป็นโตรอนโตแทน ใช้เวลาขับรถไป 6 ชั่วโมง เท่ากับเดินทางไปนิวยอร์คเลย  เราออกเดินทางกันตอนบ่ายหนึ่ง วันนั้นทั้งฝนทั้งหิม ตกกันให้วุ่นตลอดทาง แต่ดีที่ Ophelia ไม่งอแงเลย แถมยังอารมณ์ดีอีก นั่งยิ้มนั่งหัวเราะตลอดทาง ไปถึงโตรอนโตตอนทุ่มนิดๆ

เราหิวมาก พอเช็คอินเข้าโรงแรมที่คอร์ดยาร์ดเสร็จ เรารีบชวน he ออกไปกินข้าวทันที เรานึกอยากกินส้มตำมาก เลยถามพนักงานโรงแรมว่าร้านอาหารไทยอร่อยๆใกล้ๆโรงแรมอยู่ไหน สรุปก็อยู่หน้าโรงแรมเอง แค่ข้ามถนนไปก็เจอแล้ว ชื่อร้าน Pi Tom’s

ได้กินส้มตำจนหายอยากเลย อาหารถือว่ารสชาดอร่อยเลยทีเดียว เรายังบอกกับเจ้าของเลยว่า ถ้าร้านนี้ไปเปิดที่ Montreal มีหวังร้านอื่นได้เจ๊งแน่ๆ เพราะที่นี่อาหารไทยไมอร่อยอย่างแรง ตอนเรานั่งกิน เรายังพูดกับอิตาหมอเลยว่า พอโอฟี่เข้าโรงเรียนแล้ว เราจะเปิดร้านอาหารไทยแบบนี้ที่ในเมืองของเรา he รีบเห็นด้วยแล้วบอกว่า รับรองว่าเราต้องทำเงินได้เยอะมากๆแน่นอน ที่นี่ร้านอาหารไทยยังมีน้อยแล้วก็ไม่อร่อยด้วย ถ้าเราจ้างแม่ครัวฝีมือดีๆจากเมืองไทยแล้วก็ใช้ของดีๆทำ ราคาแพงกว่าที่อื่นหน่อยคนก็กิน เราเห็นร้านอื่นรสชาดป่วยๆ จานละนิดละหน่อยเยี่ยงอาหารชาววัง แถมราคาก็แพง คนยังกินกันเต็มทุกวันต้องจองโต๊ะ ขนาดจองแล้วยังต้องไปยืนรอจนแถวยาวออกมานอกถนนเลย

 
 

เช้าวันรุ่งขึ้น เราเดินไปกินอาหารเช้ากันนอกโรงแรม เดินกันกลางหิมะที่ตกมาอย่างหนัก หนาวมากมายเดินไปหิมะพัดเข้าตาเข้าจมูกตลอดทาง ประมาณสิบห้านาทีก็ถึงร้านกาแฟ second cup เราชอบกาแฟร้านนี้แล้วก็ขนมด้วย เราว่ามันอร่อย

 
 
 
 

กลับไปเอารถที่โรงแรมแล้วก็เดินทางไปน้ำตก Niagara อยู่ห่างออกไปประมาณชั่วโมงครึ่ง ช่วงนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีในการไปน้ำตกไนอะการาหรอกเพราะมันหนาวมาก แต่ก็ยังอยากเห็นอยู่ดีง่ะ

ไปถึงไนอะการา พอเปิดประตูรถเท่านั้นแหละ รีบปิดแทบไม่ทัน เพราะมันหนาวแบบไม่เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อนเลย เป็นเพราะมีระอองน้ำจากน้ำตกพัดมาด้วยล่ะมั้ง แต่มาถึงแล้วก็ต้องเดินไปชมกันหน่อยล่ะ เป็นน้ำตกที่ใหญ่จริงๆแล้วก็มีพลังมากด้วย น้ำมากมายไม่รู้มาจากไหน ทำไมมันเยอะขนาดนั้น แล้วก็มีมาตลอดทั้งปีซะด้วย ทำให้คิดว่าใครตกลงไปล่ะก็ไม่ต้องคิดจะมีชีวิตรอดเลยล่ะ ต่อให้ว่ายน้ำระดับทีมชาติก็เหอะ

 

 
 
 

แวะกินข้าวที่ Hardrock café แล้วก็เดินทางกลับ อารมณ์ตอนนั้นอยากจะกลับไปนอนมุดใต้ผ้าห่มในโรงแรมให้สบายอุราซะเหลือเกิน แต่พอเห็นแสงสีในเมืองแล้วก็เลยลืมความหนาวไปโดยทันที มีแรงเดินช้อปต่อซะงั้น หุหุ

 
 

โตรอนโตเป็นเมืองใหญ่ มีห้างร้านมากมาย คนเดินตามท้องถนนมากมายคล้ายกรุงเทพฯเลย ทำให้รู้สึกเหมือนกลับไปอยู่กรุงเทพฯ คนส่วนใหญ่ที่นี่ก็เป็นคนเอเชีย เกาหลี ญี่ปุ่น ไทย ลาว เวียดนาม เต็มไปหมด

 
 
 
 
 
 

เดินซื้อของในห้างซึ่งตอนนั้นกำลังลดราคากันเยอะพอสมควร เลยได้ของขวัญคริสมาสมาให้หลานๆ he แล้วก็ได้ของเล่นโอฟี่กับเสื้อผ้าของเราด้วย ส่วน he ได้ dvd มาหลายแผ่น

วันอาทิตย์เช้า เราไปดื่มกาแฟกับเพื่อน he ที่อยู่ที่นั่นที่ starbucks นั่งคุยกันซักพักเราก็ไปเดินช้อปต่อ ตอนบ่ายก็เดินทางกลับบ้านกัน

 

5 months baby

อากาศติดลบมาหลายวันแล้ว แถมลมแรงและฝนปนหิมะตกอีก ทำให้วันหยุดดูเงียบเหงา ไม่ค่อยมีคนออกมาเดินเล่นหรือทำกิจกรรม ออกกำลังกายกันกลางแจ้งแล้ว เมืองเลยดูเงียบๆจากที่ปกติก็เงียบอยู่แล้ว

วันพฤหัสที่แล้ว he มีสัมนากับบริษัทผลิตยาในตัวเมือง Montreal ตอนเย็น ทางบริษัทให้ห้องพักที่โรงแรม W hotel หนึ่งคืน ปกติ he ไม่ก็ไม่เคยค้างที่โรงแรมที่เค้าเสนอให้หรอก แต่คราวนี้เราบอกว่าค้างที่โรงแรมกันเหอะ เปลี่ยนบรรยากาศแล้วก็จะได้เดินเล่นในเมืองตอนกลางคืนได้ด้วย เราเอามัลดิฟส์ไปฝากไว้ที่บ้านปู่ย่า ให้ค้างที่นั่น เราจะได้ไปท่องราตรีในเมืองกันได้

หลังจากที่ he สัมนาเสร็จ เราไป dinner กันที่ pub & restaurant แห่งนึงในเมืองนั่นแหละ แล้วก็นัดแม๊คกับเอลีนมาด้วย ร้านก็บรรยากาศสบายๆ เป็นอาหารฝรั่งเศส อร่อยทุกอย่างเลยง่ะ แล้วร้านนี้ก็เปิดถึงตีสามด้วย เราก็เลยนั่งไปคุยไปแบบชิวๆ เพราะวันรุ่งขึ้น he ไม่รับนัดคนไข้ ก็เลยอยู่ดึกได้

 
 
 
 

กินเสร็จก็เดินกลับโรงแรมกัน เดินกันท่ามกลางอากาศติดลบ 5 องศาหนาวค่อดๆ แต่ก็มีความสุขดี กินอิ่มแล้วก็เดินออกกำลังย่อยอาหาร เดินไปถ่ายรูปไป

 
 
 

ถึงโรงแรม he ชวนแม๊กกับเอลีนไปนั่งดื่มกันต่อใน bar ของโรงแรมยันตีสอง

 
 
 
 

แม๊คกับเอลีนขอตัวกลับบ้านไปนอนเพราะวันรุ่งขึ้นพวกเขาต้องไปทำงานแต่เช้า เรากับhe ก็เหนื่อยและง่วงมากเช่นกัน

 
 
 
 
สมกับเป็น W hotel จริงๆ เราไปพักโรงแรมสี่ดาวห้าดาวมาแล้วแทบจะทั่วโลกก็ว่าได้ตอนสมัยเป็นแอร์ แต่ยังไม่เคยเจอโรงแรมไหนที่มีโฟมล้างหน้าให้เลย เพิ่งจะเคยเห็นที่นี่แหละ แถมมี body butter ให้ด้วยนะ เคยเห็นแต่มี body lotion สุดยอดเลยง่ะ

เช้ามาเราออกไปกินอาหารเช้ากันนอกโรงแรมเพราะ he มีร้านโปรดอยู่ใกล้ๆแถวนั้น เดินไปประมาณแค่ 10 นาทีก็ถึง แต่เราดันลืมเอาถุงมือมาด้วยมือเลยเย็นจนชาเลยง่ะ

กินเสร็จ he ชวนเราเดินดูภาพวาดในแกลลอรี่ที่เปิดอยู่แถวนั้น he ชอบงานศิลปะมาก  เห็น he ถูกใจอยู่ภาพนึง ดูวนไปวนมากับรูปนั้นอยุ่นานสองนาน เราเห็นราคาแล้วก็ยืนงงๆว่ามันสวยตรงส่วนไหนฟระราคาถึงได้โหดปานนั้น เราไม่มีหัวทางศิลปะเลยง่ะ ทุกภาพเลยดูน่าเบื่อเหมือนกันหมด เผลอแป๊บเดียว he เดินไปคุยกับเจ้าของร้านซะแล้ว เราเห็นเลยรีบเดินไปดึงตัวออกมาแล้วบอกว่าที่บ้านไม่มีที่ว่างจะให้ติดภาพใหม่แล้วนะ เต็มทุกฝาบ้านแล้ว แง่มมม เอาทุกภาพมารวมกัน ราคาเท่าบ้านใหม่อีกหลังเลยนะนั่น จะชอบอะไรขนาดนั้นฟะ

จากนั้นก็กลับโรงแรม เช็คเอ๊าท์แล้วก็ไปเดินช้อปที่ถนนเซ็นท์แคทลินกันต่อ ถนนนี้เป็นเหมือนสยามสแควร์บ้านเรา จะมีร้านค้ามากมาย ปกติจะมีคนเดินเต็มไปหมดทั้งวันทุกวัน แต่วันนี้ดูโล่งพิกล อาจเป็นเพราะอากาศหนาวและลมแรงมั้งคนเลยไม่ออกมาเดินกัน เราก็เดินไปไม่นานเพราะทนกับลมหนาวไม่ไหว ก็เข้าไปเดินในห้างนิดหน่อย ได้เครื่องสำอางค์และครีมบำรุงมา แล้วก็เข้าร้านหนังสือ he ได้ซีดีเพลงคลาสสิคมาฟังเพิ่มอีกแผ่น เราได้DVD เทเลทับบี้ให้ Ophelia แล้วก็ไปนั่งกินกาแฟกัน จากนั้นก็ไปรับโอฟี่กลับบ้าน

 
 
 

ตอนนี้ Ophelia ถือขวดนมด้วยที่หัดจับขวดของทารกได้แล้ว she จะชอบดูดน้ำปล่าวจากขวด ดูดน้ำไปดูเทเลทับบี้ไป แหมๆ ช่างมีความสุขซะจริงแม่สาวน้อยตัวยุ่งของแม่

  

 

 

 

 

winter winter

อากาศหนาวลงทุกวันๆ ใบไม้ที่เคยมีสีสันสวยงาม ตอนนี้ก็ล่วงจนหมดต้นแล้ว บรรยากาศรอบข้างดูเงียบเหงายังไงไม่รู้ พระอาทิตย์ก็ตกเร็วด้วย สี่โมงเย็นก็มืดแล้ว ไม่ชอบเลยเวลาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวตอนมืดๆ กว่าอิตาหมอจะกลับแต่ละวันก็หกโมงทุ่มนึง ทั้งเบื่อทั้งเซ็งจะแย่อยุ่แล้วเนี่ย

 

โอฟี่ช่วงนี้ติดรายการเด็ก Teletubbies ชียึดโน็ตบุ๊คเราทั้งวัน ตื่นมาก็ร้องจะดูแต่เทเลทับบี้ แล้วต้องเป็นภาคภาษาฝรั่งเศสด้วยนะ ภาษาอื่นก็ไม่ยอม ไอ้เราก็เห็นว่าดูวนไปวนมาอยู่ทั้งวันทุกวันก็กลัว she จะเบื่อ เลยลองเปลี่ยนให้ดูเรื่องอื่นมั่ง she ก็ไม่ชอบ ดูได้แป๊บๆก็ร้องไห้ให้เปลี่ยนไปดูเทเลทับบี้เหมือนเดิม ดูไปก็คุยกับตัวการ์ตูนไป ตื่นเต้นตามเนื้อเรื่องก็มี นั่งยิ้มให้ตัวการ์ตูนก็บ่อย ใครว่าเด็กทารกไม่รู้เรื่อง ดูเอาละกัน รู้เรื่องมากกว่าเราซะอีก she รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร เด็กๆนี่เรียนรู้ไวจริงๆ



  

ชีวิตช่วงนี้ไม่มีอะไรพิเศษ อยู่บ้านทำกับข้าว หานู่นหานี่กิน แต่จะว่าไปเราก็กินข้าวนอกบ้านกันบ่อยเหมือนกันนะ วันเสาร์อาทิตย์เป็นวันที่เราไม่ทำอาหาร ก็ไปกินกันข้างนอกอยู่แล้ว ส่วนวันธรรมดาก็มีออกไปกินอาทิตย์ละวันบ้าง สองวันบ้าง บ้างก็มื้อกลางวัน บ้างก็มื้อเย็น แล้วแต่ตารางงานของ he เค้า แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนไม่ได้ออกไปไหนอยู่ดี ไม่รู้ทำไม

 
 
 

 

 

3rd vacination

วันนี้พามัลดิฟส์ไปฉีดวัคซีนครั้งที่ 3 หลังจากแรกคลอด  she ตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้า ปกติ she จะตื่นตอนเจ็ดโมงครึ่ง หรือแปดโมง แต่ she ก็หลับอีกครั้งตอนแปดโมง ตื่นอีกที 8:45 แด๊ดดี้พา she ไปอาบน้ำ แล้วก็ลงมานั่งเล่นที่ high chair อยู่ข้างล่างกับ he  เราแต่งตัวเสร็จ ลงมากินอาหารเช้า ก่อนออกจากบ้าน he เอาหูฟังมาตรวจฟังเสียงเต้นหัวใจโอฟี่ แล้วบอกว่าปกติ แข็งแรงดี

 

อากาศวันนี้ดีจัง ถึงจะ 3 องศา น้ำในสระว่ายน้ำหลังบ้านเริ่มจับตัวเป็นแผ่นน้ำแข็งบางๆแล้ว แต่ก็ยังมีแดดจัดช่วยให้อุ่นขึ้นมานิดนึง

ไปถึงศูนย์ฉีดวัคซีน พยาบาลก็พา Ophelia เข้าห้องไปเตรียมให้วัคซีน he ถอดเสื้อลูกรอ แล้วจับนอนบนเตียงคนไข้  she ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นไปซะทุกอย่าง หัวหมุนไปมา ตามองนู่นนี่ตลอดเวลา คงกำลังงงว่าที่นี่ที่ไหน แล้วพยาบาลคนนี้เป็นใคร ยังไม่รู้ชะตากรรมซะแล้วตัวแสบ หุหุ

พยาบาลเตรียมวัคซีนเสร็จ บอกให้ he อุ้มลูกไว้ในท่ากอดจากด้านหลัง เพราะจะฉีดที่หน้าขาทั้งสองเข็ม he กอดลูกไว้แน่น เรายังคิดว่าเด๋ว she ได้แหกปากสนั่นแน่นอน พอพยาบาลฉีดเข็มแรก she ยังทำหน้างงๆว่าทำอะไรน่ะ แต่ไม่ร้องไห้ซักนิด เรายังว่าเออผิดคาดแหะ อ่ะ รอดูเข็มสองดีกว่า เข็มที่สองฉีดเข้าอีกข้าง she เริ่มเบะปาก เห็นแล้วขำอ่ะ แต่ไม่ยักกะร้องมีเสียงแหะ วันนี้ she เป็นเด็กดีมาก เก่งที่สุดเลยค่ะลูกแม่

  

ฉีดวัคซีนเสร็จ ไปแวะดื่มกาแฟที่บ้านพ่อแม่ he เอาวีดีโอที่ถ่ายไว้ตอนไปฉีดวัคซีนไปอวดให้ปู่ย่าดู มีแต่คนชมว่าโอฟี่ของแม่เก่งจัง ไม่ร้องไห้เลย

 

 

 

คืนนี้แด๊ดมีประชุมอีกแล้ว เซ็งจัง วันก่อนก็ประชุมจนดึก กลับบ้านมาห้าทุ่ม เราอยู่บ้านกับลูกสองคนทั้งวัน เซ็งจะตาย วันนี้ก็ประชุมอีกแล้ว แต่วันนี้กลับเร็วกว่าครั้งก่อนหน่อย he เลยบอกว่าพรุ่งนี้จะไปส่งที่ mall ตอนเที่ยง ไปเดินเล่น ช้อปปิ้ง จะได้หายเบื่อ แล้วเลิกงานจะไปรับ เย้ ค่อยยังชั่วหน่อย พรุ่งนี้ขอให้อากาศดีๆ ฝนไม่ตกแบบวันนี้เถอะ

 

 

Jolly jumper time

วันนี้เราให้ Ophelia เล่น jolly jumper ที่อิตาหมอซื้อมาให้ she เล่น ที่จริงก็ยังไม่ถึงเวลาที่ she จะเล่นได้หรอก เพราะเค้าไว้สำหรับเด็กที่กำลังจะหัดเดิน แต่ she ยังไม่คลานเลย แต่ก็นะ ซื้อมาแล้วนี่เนอะ เราดูแล้วก็น่าจะสนุกดี เลยลองให้ she เล่นดูซะหน่อย พอจับ she สวม jolly jumper เท่านั้นแหละ she ทำท่าสนุกสนาน หมุนไปหมุนมา เพราะยังกระโดดไม่เป็น ก็ดีเหมือนกัน เป็นการฝึกกำลังขาและเท้า เพราะต้องใช้กำลังขาในการหมุนตัวกลับด้านหน้าด้านหลัง เดือนหน้า she ก็จะหกเดือนแล้ว he เลยนัดหมอเด็กไว้ตรวจร่างกายลูก ได้นัดวันที่ 2 ธันวาคม แล้ววันพฤหัสบดีนี้ she ก็จะไปฉีดวัคซีนครั้งที่สาม แล้วก็จะฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดด้วย