ไม่ไหวจะเคลียร์กับ Ophelia อย่างแรงคร๊า ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ she อาการหนัก ต้องการ eyes contact ตลอดเวลา ห่างกันไม่ได้เล้ย ตอนนี้ she พัฒนาแล้ว เมื่อก่อนร้องให้อุ้มตลอด แต่ตอนนี้อุ้มอย่างเดียวไม่ยอมแล้ว ต้องทำกิจกรรมกับ she ด้วย ไม่ว่าจะร้องเพลงให้ฟัง หรือเล่นเหวี่ยงไปมา พาเดินรอบบ้าน ดูโน่นนี่ ขืนอุ้มอยู่เฉยๆเป็นกรี๊ดบ้านแตก she ดูดพลังงานเราไปหมดเลยวันๆ แล้วก็ไม่ยอมนอนง่ายๆด้วย ห่วงแต่จะเล่น อยากจะบ้าตาย
อาทิตย์ที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายอยากจะบันทึกไว้ เรามีเพื่อนคนไทยที่ย้ายมาอยู่ที่ Boucherville คนนึง he เพิ่งมาจากนครสวรรค์ เรารู้จักกันทางเน็ท ที่เว็ปไซท์ของคนไทยที่ย้ายถิ่นฐานมาอาศัยอยู่ในแคนนาดา He ชื่อนัน บ้านอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเราเท่าไหร่ ใช้เวลาเดินไปมาหากันก็ประมาณ 20-30 นาทีเห็นจะได้ he แต่งงานกับคนแคนนาดาแบบเพศเดียวกัน นันเป็นคนน่ารัก นิสัยดี ไม่เหมือนเก้งกวางคนอื่นที่จิบปากจิบคอสะบัดสะบิ้ง นันวางตัวดีมาก สามีนันเป็นวิศวะกร มีเครื่องบินเล็กส่วนตัวไว้บินเล่นเป็นงานอดิเรก ไฮโซมั้ยล่ะ หึหึ เห็นแล้วก็แอบอิจฉาในความรักของเค้าทั้งสองจริงๆ เพราะคนที่นี่ไม่ค่อยยอมรับพวกเพศเดียวกันนี้ซักเท่าไหร่ แต่สามีนันก็ยอมเปิดเผยและจดทะเบียนแต่งงานกับนันแบบถูกต้องตามกฏหมายด้วย คิดดู ผู้หญิงจริงๆอีกหลายๆคนยังหาสามีที่ดีแบบนี้ไม่ได้เลยอ่ะ วันหยุดหรือวันว่าง เค้าสองคนก็จะบินไปเยี่ยมพ่อแม่พี่น้องที่อยู่ต่างเมืองกัน ดูมีความสุขจริงๆคู่นี้ เรากับนันจะโทรหากันบ่อย บางทีนันก็เดินมาหาเรา บางทีเราก็เข็นรถเข็นลูกไปหานันที่บ้าน แล้วอิตาหมอก็มารับกลับตอนเลิกงาน โอฟี่ก็ท่าทางจะชอบนันด้วย เพราะเห็นนันอุ้มทีไร she นิ่งแล้วก็หลับทุกที ถ้าเราขับรถได้แล้วก็คงได้ไปไหนมาไหนกับนันมากขึ้น เพราะสามีนันก็ไปทำงาน อิตาหมอก็ทำงาน เราสองคนเลยนัดกันไว้แล้วว่าถ้าเราขับรถได้จะไปช็อปปิ้งกันแบบสองสาวใหญ่กับอีกหนึ่งสาวน้อย อิอิ
วันศุกร์ที่แล้ว เราไปซื้อเครื่องปั่นไอศครีมมา เพราะไอศครีมที่นี่ไม่อร่อยเลย เลยซื้อเครื่องมาทำเองซะเลย โฮะๆ แล้วอิตาหมอก็พาโอฟี่ไปตัดผมด้วย ค่อยหายรำคาญหน่อยไม่งั้นต้องคอยดูว่าผมลงมาแทงตา she รึป่าว
วันเสาร์ที่แล้ว เราได้มีโอกาศไปวัดของชาวลาวพุทธที่นี่ อิตาหมอขับรถพาไป เราแวะรับนันที่บ้านไปด้วยกัน เพราะสามี he มีงานด่วนต้องทำวันเสาร์ที่แล้ว วัดนี้อยู่ที่ Laval ห่างจากเมืองที่เราอยู่ 30 นาที วันนั้นเป็นวันออกพรรษาคนเลยเยอะ แต่เราไม่เจอคนไทยเลย มีแต่คนลาวที่นั่น แต่จะบอกว่าคนลาวน่ารักมาก มีน้ำใจ ยิ้มแย้มดี แล้วก็ยังรักษาธรรมเนียมประเพณีไว้ได้อย่างดีเยี่ยมเลย ผู้หญิงไปวัดก็นุ่งผ้าซิ่น ไม่มีกางเกงยีนส์หรือกางเกงอะไรก็แล้วแต่เลย แล้วก็ยังพาดบ่าด้วยผ้าทอแบบพื้นบ้านอีกด้วย ก็มีแต่เรานี่แหละที่ใส่ยีนส์ไป
หลังจากเสร็จจากวัด เราไปเดินเล่นที่ mall ใน laval แบบว่าชอบมากมายอ่ะ ใหญ่ดี แล้วก็มีแต่ยี่ห้อดีๆเหมือนพารากอนเลย ในเมืองเราไม่มี mall ใหญ่เท่านี้ เลยไปสอยเสื้อ zara มา 3 ตัว อิอิ
ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเราคงจะเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีกเพราะต้องไปงานเลี้ยงอาหารค่ำกับอิตาหมอเกือบจะทุกคืน บางคืนเราก็เอาโอฟี่ไปด้วยไม่ได้เพราะจะเลิกดึกมาก ก็ต้องหาพี่เลี้ยงเด็กมาเลี้ยงมัลดิฟส์ให้ จะจ้างคนอื่นเราก็ไม่ไว้ใจ he เลยจ้างลูกสาวมาเลี้ยงให้ แต่ก็อีก เรารู้ว่ามารีไม่ได้รังเกียจน้อง แต่ช่วงนี้มัลดิฟส์งอแงแล้วก็ชอบกรี๊ดเสียงดังเวลาไม่ได้อะไรดั่งใจ แล้วก็ต้องให้อุ้มให้เล่นด้วยตลอดเวลา เรากลัวว่ามารีจะเอาไม่อยู่แล้วพาลอารมณ์เสียใส่น้องน่ะซิ เพราะบางทีเราก็แอบตีก้นโอฟี่เวลาเราเหนื่อยสุดๆเหมือนกัน เราก็กลัวว่ามารีจะตีน้องรึป่าว จะดูแลดีมั้ย แล้วเราจะ dinner อย่างมีความสุขได้ยังไงล่ะ บอกให้ he ไปคนเดียวก็ไม่ยอมอีก ต้องเอาเราไปด้วย เฮ้อออออ
พิมพ์ไปก็นั่งดูรูปไปด้วย เพราะเวลาผ่านไปหลายวันก็มีลืมๆเรื่องราวต่างๆไปบ้าง พอดูรูปก็นึกออกว่าเราไปทำอะไรมาบ้าง นี่คงเป็นเหตุผลที่ใครหลายๆคนมีไดอะรี่ไว้ เพื่อบันทึกเรื่องราวที่ผ่านไปในแต่ละวันเนอะ
วันอาทิตย์เราไปงาน baby shower ของเพื่อน he มา baby shower เป็นงานเลี้ยงที่เพื่อนๆรวมกันจัดให้ว่าที่คุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์ เพื่อน he ตั้งท้องได้ 7 เดือนแล้ว วันนี้เพื่อนๆเลยแอบทำเซอร์ไพร์สให้ she โดยทางสามีของ she รู้เรื่องนี้แล้วก็ชวนภรรยาคนสวยออกไปช็อปปิ้งแต่เช้า ส่วนเพื่อนๆรวมถึงเราก็ไปที่บ้าน she แล้วก็จัดเตรียมของและสถานที่ไว้ตอนที่ she กลับมาจะได้ดีใจ she จะได้ลูกผู้ชาย ธีมงานเลยเป็นสีฟ้า ว่าที่คุณแม่ให้ของขวัญและเงินของขวัญรับขวัญเยอะเลย มันเป็นธรรมเนียมที่ทุกคนจะต้องนำของขวัญและเงินจำนวนนึงใส่ซองไว้ให้ว่าที่คุณแม่
มาว่าเรื่อง Ophelia ต่อดีกว่า เราว่าเราคงต้องเหนื่อยอย่างมากมายตอนกลับไทยแน่ๆ เพราะ she โตขึ้นมาก เรื่องเลยเยอะมากขึ้นตาม คงไม่ง่ายเหมือนตอนที่มาที่นี่แน่นอน she เสียงดังแล้วก็ไม่ยอมอยู่นิ่งเลย นึกแล้วก็เกรงใจผู้โดยคนอื่นจัง หวังว่าอีกสองเดือน she จะพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นกว่านี้นะ อย่างน้อยก็อยากให้รู้ว่าเสียงที่ she ร้องออกมาน่ะมันดังเกิ๊น แม่ดุให้เบาๆก็เงียบได้แป๊บเดียว เดี๋ยวก็เอาอีกแล้ว
เหอ เหอ ติ๋วก็มีเพื่อน ๆ เป็นแบบคุณนันคะ มีเยอะซะด้วย คบแล้วสบายใจดี แถมทำกับข้าวเก่งได้อีกอะคะ แต่ว่าเพื่อน ๆ บางคนก็น่าสงสาร มีแฟนเป็นเพศเดียวกันแต่ก็เปิดเผยให้สังคมรู้ไม่ได้ เค้าก็จะเล่าให้เราฟังคะ แล้วติ๋วก็เข้าใจคะ รัก ก็คือรัก ไม่เกี่ยวกับเพศ บ้านคุณนันอยู่ติดกับจังหวัดอุทัยธานีเลยคะ
โอฟี่ตัวโตขึ้นเยอะเลยคะ สงสัยตัวโตขึ้น แรงก็เลยเยอะขึ้นตามไปด้วยอะคะ สู้ สู้ นะคะ ยอดคุณแม่ +++
Posted by: TewJaa | 10/29/2010 at 12:36 ก่อนเที่ยง
ดีจังคะพี่ก้อยมีเพื่อนจะได้ไม่เหงา ต่อไปก็คงมีกิจกรรมทำตามประสาสาวๆเยอะๆขึ้น แน่ๆเลย
อ่านมาถึงช่วงที่ว่า "คิดดู ผู้หญิงจริงๆอีกหลายๆคนยังหาสามีที่ดีแบบนี้ไม่ได้เลยอ่ะ " รู้สึก สะเทือนใจจังเลย ฮฺๆๆ
น้องตัวโตขึ้นเยอะเลย ผมดกน่าดู น้องพลังเยอะ พี่ก้อยจะได้หุ้นดีงัยค่า
มิสค่า
Posted by: Account Deleted | 10/29/2010 at 10:55 หลังเที่ยง